شادی از منظر قرآن
قرآن در تمام آیات و احکام و اوامرش قصد آن را دارد که کیفیت شادی و نشاط و لذت از زندگی سالم و خدایی را به انسان آموزش داده و تمامی اعمال و رفتاری که باعث می شود به این نوع زندگی صدمه و خدشه وارد شود را گوشزد کند. به گزارش الف به نقل از تبیان، شادی و نشاط بزرگترین موهبت الهی برای انسان می باشد.
ساختار وجودی انسان به‌گونه‌ای است که تفریح و شادی و نشاط از نیازهای اساسی او محسوب میشود؛ چراکه روح و جسم انسان بعد از مدتی فعالیت خسته شده و نیاز دارد با راهکارهایی این خستگی را از خود دور کند. از آنجا که اسلام کامل‌ترین دین و برنامه زندگی است و برای تمامی ابعاد زندگی انسان برنامه دارد و در تکالیف و توصیه‌ها مصلحت انسان را در نظر می‌گیرد، برای شادی و نشاط او هم برنامه‌های خاصی را پیشنهاد می‌کند که مطابق با فطرت الهی او است
انواع واژه شادی در قرآن
«بطر»
شادی باطل. شادی همراه با طغیان و حیرت و تکبر و خودنمایی.
«حبور»
اصل آن به معنی اثر پسندیده است. سروری که اثر آن در چهره پیدا شود را «حبور» گویند. در قرآن دو بار آمده و هر دو درباره بهشتیان گفته شده. حبور ناشی از قوه تفکر است.
«سرور»
از ریشه سِرّ گرفته شده، پس شادی مکتوم و خالص در قلب است و به معنی خوشحالی حقیقی است. «سرور» اعتقاد به وصول به منافع است. «سرور» ناشی از قوه تفکر است.
به تخت «سریر» میگویند زیرا از روی سرور روی آن مینشینند.
«سرّاء»، وسعت زندگی که باعث مسرت میشود.
«فرح»
در قرآن شادیِ بسیار است. (افراط در شادی) و فقط در چندین مورد معدود برای شادیهای ممدوح استفاده شده و اکثرا شادی مذموم است که ناشی از قوه شهوت است. «فرح» بیشتر در شادمانی غیر واقعی [و گاهی در شادمانی واقعی] به کار می رود.
«مرح»
شادی مذموم است. به معنی افراط در شادی، همراه با خودپسندی، که منجر به حرکت های سبک کودکانه در فرد شود. استعمال «مرح» همیشه برای شادی باطل بوده است.
